Pomiary fizjologiczne podczas meczu cz.3

Zależność pomiędzy stężeniem mleczanu w próbce krwi pobranej od zawodnika w trakcie meczu, a czasem trwania biegu z wysoką prędkością w okresie 5 minut poprzedzającym pobranie krwi. Wyraźnie widać, że im wyższa prędkość biegu, tym wyższe stężenie mleczanu.

O czym można wnioskować na podstawie pomiarów mleczanu.
Przyjmując za punkt wyjścia niskie wartości stężenia mleczanu, jakie notowano podczas przerwy w grze i po meczu, niektórzy uważali, że u piłkarzy podczas meczu mleczan wytwarzany jest tylko w niewielkiej ilości. Jednakże ten wniosek nie jest prawdziwy. Jeżeli pod koniec pierwszej połowy lub przy końcu meczu, aktywność graczy będzie niska, to nie znaczy, że ich aktywność i poziom mleczanu były niskie przez cały czas gry. Wartości stężenia mleczanu ( 4mmol/l) u gracza po meczu były względnie niskie, ale w jednym momencie meczu stężenie to wynosiło 10 mmol/1, co oznacza, że musiał on wykonywać bardzo intensywne działania i wyprodukował duże ilości mleczanu.

Warto podkreślić jeszcze raz, że stężenie mleczanu w krwi nie jest odbiciem wielkości produkcji mleczanu. Wysokie wartości stężenia mleczanu, stwierdzone w pewnych momentach meczu, wyraźnie wskazują, że system produkcji energii, w toku którego powstaje mleczan w pewnych okresach gry pełni bardzo ważną rolę.

Temperatura ciała.
O    intensywności wysiłku piłkarza i wytwarzaniu energii podczas meczu można sądzić na podstawie pomiarów temperatury ciała natychmiast po zakończeniu meczu, z zastrzeżeniem, że temperatura otaczającego powietrza nie jest zbyt wysoka.
U pierwszoligowych graczy szwedzkich temperatura ciała po meczu wynosiła średnio 39,5°C. Natomiast u piłkarzy drugiej, trzeciej i czwartej ligi średnie wartości temperatury ciała były niższe, aniżeli u graczy pierwszoligowych i wynosiły odpowiednio – 39,2, 39,0, 39,1°C. Świadczą one o tym, że intensywność gry piłkarzy pierwszej ligi była najwyższa. W kilku meczach pierwszoligowych, rozgrywanych w temperaturze około 22°C, odnotowywano u piłkarzy temperaturą ciała powyżej 40°C. Jednym z powodów tak wysokiej temperatury pod koniec meczu jest ubytek płynów w organizmie, co pogarsza transfer ciepła na zewnątrz. Niemniej jednak główną przyczyną wzrostu temperatury ciała u piłkarzy podczas meczu jest wysokie tempo produkcji energii.

Utrata płynów ustrojowych.
Ciężar ciała piłkarza w czasie meczu będzie się zmniejszał wskutek parowania potu. Wielkość redukcji ciężaru ciała zależy od warunków otoczenia oraz intensywności wysiłku piłkarza. Gracze wysokiej klasy (racą w ciągu meczu 1-3 kg, a w szczególnie trudnych, ekstremalnych warunkach, mogą one być jeszcze większe. Podczas turnieju o Mistrzostwo Świata w Meksyku w 1986 roku duńscy piłkarze tracili w czasie meczu średnio 2,5 litra potu. Utrata płynów tej wielkości powoduje pogorszeni zdolności wysiłkowych organizmu.